Odmiana imienia Heniulka przez przypadki

Heniulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Heniulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Heniulką

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Heniulce!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HeniulkaHeniulka chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Heniulka już tu jest.
Za chwilę wróci Heniulka z lasu.
Na drugie imię mam Heniulka.
Moje drugie imię to właśnie Heniulka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Na korytarzu blisko pokoju stało kilka osób.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa .
Rodzina wyprowadziła się.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do .
siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
HeniulkąTen nie pozostał dłużny Heniulką.
Korzysta z okazji, by wyznać Heniulką miłość.
Chciałam szybko pochwalić się Heniulką.
Tego Heniulką było już za wiele.
Heniulką udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
W nagle coś wstąpiło.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam .
natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Patrzy na wyczekująco.
Przed wejściem spotkaliśmy .

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Weekend spędzony z był przesympatyczny.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z .
Zakończyliśmy edycję kwietniową z .
Obie z miałyśmy ochotę skakać do góry.
Razem z wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
A przecież nikt inaczej o nie pisał.
Zapraszam na film dokumentalny o .
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o .
No a teraz trochę więcej o .
Przynajmniej tak myślał tata o .

Wołacz:
(hej!)
HeniulceHeniulce! Wróć do mnie!
Cześć Heniulce!
Dzień dobry Heniulce!
Dobry wieczór Heniulce!
Hej Heniulce!