Odmiana imienia Oresta przez przypadki

Oresta imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Oresta

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Oresto

Biernik
(kogo? co?):Oreście

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Oreście

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Orestą

Dopełniacz
(kogo? czego?):Oresty

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Orestę!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OrestaDopiero do mnie dotarło, że Oresta już tu jest.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Oresta.
Dla mnie było już jasne, ze Oresta umiera.
Gdzie jest Oresta?
Oresta odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Postanowiłam zadzwonić do .
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie .
Dla ten pies jest naprawdę bezcenny.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć .
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo .

Celownik:
(komu? czemu?)
OrestoOresto przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oresto oczy błyszczą.
Proszę Oresto nie dokuczać!
Kto wie, może Oresto wyjdzie do na dobre.
Opowiadam Oresto o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
OreściePożegnali w końcu Oreście i wyszli razem.
Lubię Oreście.
Na Oreście spłynęła niewymowna ulga.
Oreście zaczęło to nieco irytować.
Patrzył na Oreście wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Razem z podążyłam na górne piętro za blondynką.
Idę na spacer z .
Ja z coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Zginął w pojedynku z .
Obie z postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OreścieZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Oreście.
Myślałam cały czas tylko o Oreście.
Dzisiaj chciałam napisać o Oreście.
Myślał o Oreście i o swoim życiu.
Na pewno słyszałyście o Oreście.

Wołacz:
(hej!)
Dziękuję za rozmowę!
! Gdzie jesteś?
Dzień dobry !
Witaj !
Dobranoc !