Odmiana imienia Anzelma przez przypadki

Anzelma imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anzelma

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anzelmy

Celownik
(komu? czemu?):Anzelmie

Biernik
(kogo? co?):Anzelmę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anzelmą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anzelmie

Wołacz
(hej!):Anzelmo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnzelmaMoje drugie imię to właśnie Anzelma.
Dobrze, że Anzelma grzecznie śpi.
Anzelma wraca do domu.
Anzelma chce pójść ze mną na spacer.
Gdzie jest Anzelma?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnzelmyW sobotę są urodziny Anzelmy.
Przed sobą ujrzałam rękę Anzelmy.
W słuchawce usłyszałam głos Anzelmy.
Szkoda że Anzelmy prawie że w ogóle nie ma.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Anzelmy.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnzelmieTym razem nie damy Anzelmie dojść do głosu.
Przyglądam się Anzelmie.
Zostawiam Anzelmie karteczkę i już mnie nie ma.
Oddaję Anzelmie list.
Opowiedziałam Anzelmie o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
AnzelmęPrzed sesją zapytałam Anzelmę co lubi.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Anzelmę.
Patrzył na Anzelmę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzałem znacząco na Anzelmę.
Popatrzyłam na Anzelmę przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnzelmąRazem z Anzelmą przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Przez chwilę oboje z Anzelmą patrzyli na siebie.
Obie z Anzelmą postawiłyśmy na zmiany.
Śpiewam z Anzelmą.
Powinnam jednak pojechać z Anzelmą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnzelmieKiedyś chciałam napisać o Anzelmie.
Wszyscy dyskutują o Anzelmie.
Mowa oczywiście o Anzelmie.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Anzelmie.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Anzelmie.

Wołacz:
(hej!)
AnzelmoGdzie jesteś Anzelmo!?
Anzelmo! Gdzie jesteś?
Anzelmo! Uważaj!
Witaj Anzelmo!
Hej Anzelmo!