Odmiana imienia Anzelmka przez przypadki

Anzelmka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anzelmka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anzelmki

Celownik
(komu? czemu?):Anzelmce

Biernik
(kogo? co?):Anzelmkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anzelmką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anzelmce

Wołacz
(hej!):Anzelmko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnzelmkaAnzelmka nie umie śpiewać.
Anzelmka tego nie widzi.
Ja i Anzelmka nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem niniejszego tekstu jest Anzelmka.
W domu Anzelmka często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnzelmkiOd razu zobaczyła ich mama Anzelmki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Anzelmki.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Anzelmki słychać.
Póki co dodaję zdjęcia Anzelmki z wakacji.
Rodzina Anzelmki zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnzelmceZszedłem z drogi Anzelmce i usiadłem w fotelu.
Opowiedziałam Anzelmce o przykrości która mnie spotkała.
Zostawiam Anzelmce karteczkę i już mnie nie ma.
Anzelmce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dzięki Anzelmce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
AnzelmkęSpojrzałam na Anzelmkę jak dopisuje kolejne literki.
Przyniesiona przez Anzelmkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Doprowadził tym Anzelmkę do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzałam na Anzelmkę.
Spojrzała na Anzelmkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnzelmkąSiedzieliśmy z Anzelmką przy basenie.
Razem z Anzelmką zrobiłyśmy obiad.
Byliśmy z Anzelmką na jarmarku.
Sprzątam pokój z Anzelmką.
Siedzieliśmy z Anzelmką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnzelmcePomyśl nad tym, co mówiłam ci o Anzelmce.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Anzelmce.
Wczoraj wspomniałam o Anzelmce z moim tatą.
Kiedyś tam chciałam napisać o Anzelmce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Anzelmce.

Wołacz:
(hej!)
AnzelmkoAnzelmko! Gdzie jesteś?
Anzelmko! Wróć do mnie!
Dobranoc Anzelmko!
Dobry wieczór Anzelmko!
Dziękuję Anzelmko za rozmowę!